5. Waarin verschillen piramidesteden van naoorlogse steden?

Ontwerp piramidestad van 1 km2

In naoorlogse steden ligt alles op auto-afstand, waardoor de files en verkeersproblemen zijn ontstaan. In piramidesteden liggen wonen, winkelen, werken en ontspannen op loop- of fietsafstand (max 500 meter). Het moet zo georganiseerd worden, dat werken buiten de stad zoveel mogelijk wordt voorkomen. Iedereen woont er rond autoloze pleinen zo groot als een voetbalveld. Er is geen autoverkeer in de stad. Plattegrond en gevels van iedere woning worden door de bewoners zelf ontworpen.  Alle woningen hebben een groot overdekt buitenterras. In tegenstelling tot de naoorlogse steden zijn er alleen gesloten bouwblokken. Identiteit, intimiteit en integratie zijn daardoor gegarandeerd. Op de 4 hoeken van elk plein bevinden zich de trappenhuizen met liften, zodat elke verdieping bereikt kan worden. Vanuit de parkeergarage op de begane grond kan iedereen via de trappenhuizen naar zijn woonplein. Op de eerste verdieping bevindt zich het Plantlab-voedselsysteem, dat voldoende voedsel en grondstoffen voor het maken kleding levert voor 100.000 mensen. Het is ook mogelijk veestallen op deze verdieping op te nemen. Op de beg.grond van alle pleinen liggen winkels, restaurants met terrassen, bioscopen, scholen, theaters, cafés, kerken, enz.

Onder deze pleinen liggen de ruimten voor ziekenhuizen, bedrijfsruimten, kantoren, congrescentra, sporthallen, enz. Deze ruimten krijgen hun daglicht via lucht- en lichtschachten, groot 16 x 16 meter of 48 x 48 meter. Alle benodigde energie voor zo’n stad wordt gehaald uit diepe geothermie. Piramidesteden worden gebouwd als één gebouw. Bouwrijp maken is overbodig. Ze kunnen ook in bereikbare onherbergzame gebieden gebouwd worden.

Constructie

Piramidesteden zijn geheel gelegoliseerd. Ze zijn makkelijk en snel door ongeschoolde arbeiders te bouwen en bestaan uit verschillende 6 geheel geprefabriceerde onderdelen, die in het werk gemonteerd worden, t.w.

1. Een betonskelet van vloeren en kolommen, zoals deze voor parkeergarages worden toegepast. De kolommen staan h.o.h. 8 x 16 meter en zijn b.k.vloer tot b.k.vloer 4 meter.
2. Een fundering van pefab kelders groot 12 x 4 x 3 meter. Het maakt het mogelijk piramidesteden uit te voeren als drijvende steden. Alle afvalstoffen, bassins voor Sprinkler-installatie, riool- en regenwater worden opgevangen in deze kelders en gerecycled. In principe zijn er geen aansluitingen naar buiten.
3. 

   Inschuifwoningen

   Compleet afgewerkte chalet- of containerwoningen van 4 meter breed of een meervoud daarvan. Deze worden later tussen de vloeren van het betonskelet “geschoven”.

4. Gevelsluitende elementen voor de voor- en achtergevel, geheel ontworpen door de bewoner.
5. Dakelementen met zonnecellen.
6. Het prefab voedselsysteem á la Plantlab.

Voor het aan de lopende band maken van deze prefab onderdelen zijn 6 hallen nodig. Alle leidingen worden in het werk gemonteerd tussen de o.k.vloer en b.k.woning. Daar is 60 cm ruimte. Liften, trappen, enz. worden daarna in het werk gemonteerd. Piramidesteden zijn bestand tegen overstromingen, orkanen en aardbevingen.

 

Bouwtijd

Net als in de auto-industrie, kunnen in tegenstelling tot de naoorlogse stedenbouw alle onderdelen van piramidesteden met ongeschoolde arbeiders aan de lopende band worden gebouwd, en daarna door ongeschoolde arbeiders in het werk worden gemonteerd. Het werkt hetzelfde als het voorbeeld van Adam Smith over de speldenfabriek, waar weinig mensen heel veel kunnen produceren.  Want als de lopende band eenmaal draait, kunnen deze steden in 1 á 2 jaar jaar gemonteerd zijn. En dat is ook hard nodig, want om in 35 jaar 4.5 miljard sloppenwijkbewoners een fatsoenlijk onderdak en voedsel te kunnen geven, moeten we 35 jaar lang elke dag 3 piramidesteden bouwen. De productiesnelheid van piramidesteden en het aantal ongeschoolden dat daarvoor nodig is, is afhankelijk van de mate van mechanisering, digitalisering en robotisering.

Naoorlogse steden daarentegen kunnen alleen traditioneel gebouwd worden met  projectontwikkelaars, multinationals en banken, die met geschoolde vaklieden deze productie nooit kunnen halen, ook al omdat de sloppenwijkbewoners geen geld hebben.

Grootte van de steden

Piramidesteden kunnen in alle mogelijke vormen en groottes gebouwd worden, maar hebben maximaal 100.000 inwoners op 1 km2.

Een piramidestad van bijvoorbeeld 100.000 inwoners heeft 100 pleinen ter grootte van een voetbalveld. Al deze pleinen zijn over de volle breedte verbonden met andere pleinen. De pleinwanden zijn dan gemiddeld 10 lagen hoog. Als deze pleinwanden in één laag worden gebouwd zijn 10.000 inwoners mogelijk. In 2 lagen 20.000, in 3 lagen 30.000 enz.

Ook is het mogelijk slechts 4 pleinen te bouwen of elk willekeurig aantal tot 100. Grotere steden hebben een dambordstructuur, waarbij de zwarte blokjes steden zijn van 100.000 inwoners, en de witte blokjes groen. Alle vier zijden van een stad grenzen dan aan 1 km2 groen. In totaal dus 4 km2 groen per stad van 1 km2.

Benodigd stedelijk oppervlak

Excl. wegennet hebben piramidesteden 30x minder oppervlak als naoorlogse steden. Een stad als bijvoorbeeld Alkmaar heeft voor 100.000 inwoners een oppervlakte van 30 km2 nodig. Met piramidesteden is 1 km2 voldoende. Inclusief het buitenstedelijke wegennet en bebouwing is zelfs 50x minder oppervlak nodig. Zo is voor 4 miljard mensen met piramidesteden 40.000 km2 nodig, het oppervlak van Nederland. Met naoorlogse stedenbouw is voor 4 miljard mensen 50 x 40.000 km2 = 2.000.000 km2 nodig, het oppervlak van Argentinië, een enorme beslaglegging op vruchtbaar aardoppervlak. In het laatste geval gaat tevens 2 miljoen km2 landbouwgrond verloren en zullen veel planten- en diersoorten uitsterven vanwege het gebrek aan territorium.